حامیان زیست‌بوم استارت‌آپی سئول

در سال ۲۰۱۲ دولت «پارک گون‌هی» تعهد داد کره جنوبی را یکی از هفت کشور برتر در زمینه شتاب‌دهی استارت‌آپ‌ها کند. اکنون نتایج این تعهد، کم‌کم در حال ظهور هستند.

نوپانا: وقتی «پارک گون‌هی» نامزد ریاست‌جمهوری بود، به مردم کشورش گفت کره جنوبی شدیدا نیازمند منابع جدید رشد است. بیکاری جوانان ابعاد تازه‌ای پیدا کرده بود و همه می‌دانستند نام‌های قدرتمندی چون سامسونگ و هیوندا با رقبای بین‌المللی سرسختی روبرو هستند. راهکار پارک گون‌هی، «اقتصاد خلاق» بود که ایجاد فرصت‌های شغلی را متحول ساخته و زیست‌بوم استارت‌آپی را از صفر بنا می‌کرد. در این مطلب به روند اجرای این راهکار و نتایج آن می‌پردازیم.

پس از مرور تاریخچه و معرفی فعالیت‌های کره‌جنوبی برای ایجاد یک قطب استارت‌آپی و محله‌ها و مراکز حمایتی در قسمت اول، در بخش پیشین و ادامه معرفی این زیست‌بوم، با مارو ۱۸۰، دفتر گوگل در کره و همچنین کافه‌ها و دفاتر مشارکتی آشنا شدید. اکنون بخش آخر مطلب را می‌خوانیم.

قسمت سوم:

یافتن روابط و تفریح

گروه‌های تکنولوژی در کره زیاد هستند؛ بعضی‌هایشان حتی به زبان انگلیسی کار می‌کنند. مثلا «آسیاب استارت‌آپی سئول» که از سوی گوگل برای کارآفرینان به وجود آمده است، افراد مهم حوزه را دور هم جمع کرده که هر کدام تجربیات ارزشمند و متفاوتی دارند.

این گروه تا به حال سخنرانی‌هایی از شرکت‌های سرمایه‌گذاری مختلف چون «۵۰۰ کیمچی»، «شرکت تک‌تون»، «شرکت کوالکام» و «سرمایه‌گذاری گودواتر» برگزار کرده و کارآفرینان استارت‌آپ‌های موفقی مانند «کوپانگ»، «میم‌باکس» و «فلیتو» هم در آن سخنرانی کرده‌اند. این برنامه‌ها با هزینه ورودی مشخص، معمولا سه ساعت طول می‌کشند و به سبک سیلیکون‌ولی، در آن‌ها با پیتزا از شرکت‌کنندگان پذیرایی می‌شود.

جلسات جمعی‌تر معمولا از سوی «انجمن تکنولوژی سئول» برگزار می‌شود که بزرگ‌ترین اجتماع برنامه‌نویسان و علاقمندان تکنولوژی را در بر می‌گیرد. این انجمن جلسات موضوعی مثلا با عنوان «چاپ سه‌بعدی دستگاه پین‌بال» برگزار می‌کند و موضوعاتی چون امنیت سایبری را به بحث می‌گذارد. «کارآفرینان سئول» هم متخصصان را دور هم جمع می‌کند که درست مانند کارآفرینان خارجی، در مورد مسائل و استراتژی‌های مختلف تبادل نظر می‌کنند.

برای تمامی موضوعات، از رمزنگاری تا بیت‌کوین هم می‌توان گروه و انجمن پیدا کرد. در عین حال، علاقمندان این حوزه به برنامه‌های آزادتری مانند «عصرانه کارآفرینان سئول»، «عصرانه چهارشنبه» و «ناهار دوستانه» هم علاقه زیادی نشان می‌دهند.

تاثیرگذاران جهانی

برخی از برنامه‌های بسیار محبوب آن‌هایی هستند که انتظار می‌رود استارت‌آپ‌ها را جهانی کنند. مثلا اسپارک‌لبز که در مارو ۱۸۰ قرار دارد، شهرت بی‌همتایی برای میزبانی بزرگ‌ترین و جذاب‌ترین دموهای شهر پیدا کرده است که توجه سرمایه‌گذاران را از خارج کشور و حتی سیلیکون‌ولی به خود جلب می‌کند.

ششمین دموی آن در سال ۲۰۱۵ توجه نزدیک به ۱۵۰۰ بیننده را به خود جلب کرد تا به تماشای هفت استارت‌آپ و ارائه موسسان شرکت‌های موفقی چون «مای‌فیتنس‌پال» (MyFitnessPal)، «ان.وای.ایکس» (NYX) و «توئیچ» (Twitch) بنشینند.

از طرف دیگر، «۵۰۰ استارت‌آپ» که در دفتر گوگل قرار دارد، از سال ۲۰۱۵ که صندوق «۵۰۰ کیمچی» را به راه انداخت، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این برنامه موفق شد استارت‌آپ Day2Life را که سازنده یک برنامه تقویم بود، به شتاب‌دهنده‌ای در سیلیکون‌ولی اعزام کند.

همین‌طور «شتاب کره» (Accelerate Korea) که سال ۲۰۱۵ تاسیس شد، توانست در عرض یک سال بیش از ۹۰ استارت‌آپ نوپا را به مرحله رشد، سرمایه‌گذاری یا مشارکت با شتاب‌دهنده‌های جهانی برساند. این برنامه با دموهای ۲ زبانه یکی از معدود شتاب‌دهنده‌هایی است که آموزش‌های مناسب در مورد شروع کار و دنبال کردن آن در صحنه بین‌المللی را در اختیار استارت‌آپ‌های محلی قرار می‌دهد.

شرکت‌های سرمایه‌گذاری دیگر مانند کوالکام، سافت‌بانک، KOISRA و شرکت «آلتوس» (Altos) که در سیلیکون‌ولی هم فعال است، موفق شده‌اند سرمایه‌های خارجی را به سمت موسسان کره‌ای هدایت کنند و در طرف مقابل، بانک گلدمن‌سکز هم در حال ورود به صحنه است. شرکت «بلوران» (BlueRun)، بیگ بیسین، استورم، استرانگ و Asset Management هم صندوق‌هایی را به سئول آورده‌اند. در عین حال، گروه «یوزما» (Yozma) هم دفتر و شتاب‌دهنده‌ای را در سئول به راه انداخته است.

فعالان کره‌ای

شاید خیلی از نام‌های بالا را بشناسید، ولی احتمالا با نام سرمایه‌گذاران و شتاب‌دهنده‌های کره‌ای که تقریبا به اندازه همتایان بین‌المللی موثر هستند، آشنایی ندارید. این‌ها در مقایسه با سرمایه‌گذاران خارجی برنامه‌های کوچک‌تری را در سئول دنبال می‌کنند. دلیلش آن است که صنعت حامیان بومی هنوز نوپاست و از سوی دولت حمایت می‌شود، بنابراین میزان سرمایه‌گذاری آن‌ها هنوز نسبتا کم است. استثنای این مسئله، مارول‌استون است که با برنامه ۱۰K خود موفق شد در عرض هفت سال، بیش از ۱۰ هزار استارت‌آپ را در آسیا مورد حمایت خود قرار دهد.

«اتحادیه استارت‌آپ‌ها» که از سوی دولت و کسب‌وکارهای بزرگ حمایت می‌شود، به عنوان پلی میان استارت‌آپ‌ها با سرمایه‌گذاران، شتاب‌دهنده‌ها، مراکز رشد، دولت و سایر کسب‌وکارها و استارت‌آپ‌ها عمل می‌کند. در این اتحادیه که معمولا سخنرانی و برنامه‌های مشارکتی در آن برقرار است، می‌توان درک درستی از شرایط بازار بومی و داخلی به دست آورد.

شرکت «سرمایه‌گذاری کره» که در تولید برنامه پیام‌رسان کاکائو سرمایه‌گذاری کرده، بازار جهانی را هدف قرار داده است. شرکت «کی کیوب» (K Cube) که خالقان برنامه کاکائو آن را خریداری کردند، احتمالا راه درست را انتخاب کرده است؛ چرا که موسس آن، «جیمی ریم» در ۳۴ سالگی موفق شد به عنوان راهبر این غول رسانه‌های اجتماعی انتخاب شود. شرکت‌های قابل توجه و زیر مجموعه «سرمایه‌گذاری کره» عبارتند از شبکه اجتماعی وینگل (Vingle)، استارت‌آپ دونامو (Dunamu) و توسعه‌دهنده پهپادهای «یووی‌فای» (Uvify). سایر حامیان مهم محلی هم «بون‌انجلز» (BonAngels)، سرمایه‌گذاری «کولیج کرنر» (Coolidge Corner) و کپ‌استون هستند.

حمایت دولتی

دولت تقریبا حامی تمامی برنامه‌های ذکر شده در بالاست و حتی هزینه حامیان خصوصی را تامین می‌کند. پارک‌ گون هی در دوران ریاست‌جمهوری خود اعلام کرد هر کسی با ایده خوب می‌تواند حمایت مالی دریافت کند. اما حمایت به همین جا ختم نمی‌شود. حالا رقابت بر سر یافتن جا در میان یکی از ۱۷ شتاب‌دهنده دولتی و عظیم است که زیرمجموعه یک شبکه ملی با عنوان «مراکز نوآوری اقتصاد خلاق» هستند. در این مراکز، کارآفرینان می‌توانند در عین کسب تجربه، از بزرگان حوزه کسب‌وکار مانند مدیران سامسونگ، ال‌جی، کاکائو و نیور هم درس بگیرند.

با اینکه ادعا می‌شود این راهی برای وابسته کردن آن‌ها به بازیکنان اصلی اقتصاد است، اما افزایش اعتبار جهانی این مراکز کم‌کم شک و تردیدها را از بین می‌برد. شماری از این مراکز از سوی پایگاه داده‌ای «تکنولوژی در آسیا» معرفی شده‌اند که در میان آن‌ها، سازنده ساعت‌های هوشمند Dot، استارت‌آپ واقعیت مجازی VisualCamp و برنامه اجتماعی Lumir را می‌توان نام برد.

یکی‌ دیگر از برنامه‌های جذاب، «برنامه شتاب‌دهنده استارت‌آپ‌ها» است که یک صندوق حمایتی ۹ به ۱ را در بر می‌گیرد. به ازای هر ۱ دلاری که استارت‌آپ‌ها از سرمایه‌گذار بگیرند، دولت ۹ دلار به آن‌ها خواهد داد.

شرایط ورود کارآفرینان خارجی

تا سال ۲۰۱۴، خارجی‌ها باید ۱۰۰ هزار دلار سرمایه اولیه پرداخت می‌کردند تا بتوانند ویزای کار گرفته و شرکتی را در کره تاسیس کنند. ولی دولت تلاش کرده تا این موانع عظیم را از سر راه بردارد و از این طریق زیست‌بوم استارت‌آپی را ارتقا دهد.

حالا کارآفرین‌های خارجی می‌توانند ویزای OASIS درخواست کنند که یک ماه کار اداری نیاز دارد و با کمک آن می‌توانند بدون سرمایه اولیه هم یک شرکت فعال در حوزه تکنولوژی را تاسیس کنند. با این حال، خارجی‌ها هنوز از صندوق‌های دولتی محروم هستند؛ مگر اینکه شریکی کره‌ای با حداقل ۵۰درصد سهام شرکت داشته باشند.

استخدام نیروهای خارجی هم مشکل‌ساز است. کارآفرینان خارجی که نیازمند راهنمایی در مورد شرایط کره هستند، می‌توانند سراغ «مرکز تجارت جهانی سئول» بروند و مشکلات خود را مطرح کنند.

قسمت پیشین:
قسمت دوم