چرا از دیجی‌کالاها و کافه‌بازارها حمایت کنیم؟

کارآفرینان برجسته و شرکت‌های استارت‌آپی بزرگ، مثل لوکوموتیو و پیشران، قطار استارت‌آپی کشور را به سرمنزل مقصود می‌رسانند.

نوپانا: فرقی نمی‌کند در چه برهه‌ای از زمان یا در کدام جبهه و مسیر باشیم؛ دانشمند، فرمانده و پیشرو، همیشه مورد احترام و حمایت بوده و خواهد بود؛ و قطعا تحت حفاظت!

البته دشمن و بیگانه هم همه توجهش به همین‌هاست؛ فرمانده را می‌زنند تا لشکر شکست بخورد. لوکوموتیو را را از کار می‌اندازند تا قطار را متوقف کنند. دانشمند را ترور می‌کنند یا می‌ربایند تا اختیار و برگ برنده را در دست بگیرند.

نگاهی به اطراف بیندازید؛ مخترعان، دانشمندها و پژوهشگران تغییر چهره داده‌اند. دیگر از فارابی‌ها، ابن سیناها و زکریای رازی خبری نیست. حتی امثال علی جوان و محمود حسابی‌ها را نمی‌بینید.

آن‌طرف‌تر در دنیای خارج از ایران هم مدتی است در اخبار و تازه‌های دنیای «علم و فناوری» کمتر از پژوهشگر و منجم و فضانورد جدید صحبت می‌شود! این در حالی است که استیو جابزها، بیل گیتس‌ها و ایلان ماسک‌‌ها الگو و برجسته شده‌اند و اسپیس‌ایکس‌ها، گوگل‌ها، آمازون‌ها و علی‌باباها در مرکز توجه‌ها قرار دارند.

دوباره به ایران برگردیم؛ اخبار و مباحث حوزه دانش و فناوری انگار به سمت و سوی دیگری جریان دارد؛ بحث علم و فناوری بومی که می‌شود، صحبت از کسب‌وکار دانش‌بنیان و فناوری محور است؛ نگاه به دیجی‌کالاها، کافه‌بازارها و امثالهم است.

این فقط دولت یا نهادهای دولتی نیستند که به این سمت تمایل پیدا کرده‌اند؛ قبول کنیم که دیگر کسی برای کشف، اختراع و پژوهش تنها در کتابخانه‌ها و آزمایشگاه‌ها نمی‌ماند.

از طرفی حتما قبول دارید زندگی بهتر برای مردم در هر زمانی، مهم‌ترین «دغدغه» است و از قدیم هم دانشمندان روی همین دغدغه تمرکز می‌کردند تا با اختراعات و اکتشافاتشان، «نیازها» را برطرف و برآورده کنند.

برای همین همیشه دانشمندان، مخترعان و پژوهشگران محترم بودند و هستند. برای همین از آنها حمایت می‌شد و می‌شود. حمایت و حفاظت از آنهاست که پیروزی و پیشرفت می‌آورد و بهبود کیفیت زندگی!

اما اکنون دیگر برای دانشمند شدن یا بهتر کردن زندگی، نیازی به کشف انرژی اتمی در زیر زمین خانه نیست؛ و باید بگوییم بخش مهمی از دانشمندان و فرماندهان امروزی، کارآفرینانی مثل برادران دوقلوی محمدی و حسام آرمندهی‌ و یا جوان‌های گمنام یا کمتر مشهوری هستند که با همان الگو و با نگاه به دست همین فرماندهان و حرکت در همان مسیر، در زیرزمین‌های خانه‌شان به جای کشف انرژی هسته‌ای! هر روز ایده‌های جدیدشان را تبدیل به کسب‌وکار می‌کنند و استارت‌آپ خودشان را راه می‌اندازند تا این قطار و همه واگن‌هایش بیشتر و سریع‌تر حرکت کند.

آنها باهم کیفیت زندگی مردم را به شدت تحت تاثیر قرار داده‌اند. البته نه تنها در ایران؛ در همه جای دنیا داستان تغییر کرده است. به همین دلیل هم هست که توجه به اقتصاد دیجیتال، دانش‌بنیان و فناوری‌محور و تمرکز بر رشد کسب‌وکارهای نوآور اکنون به یکی از مهم‌ترین ابزارهای توسعه کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه تبدیل شده است.

هیچ‌جای دنیا، فرمانده، دانشمند، پژوهشگر و کارآفرین را خودی‌ها نزده و نمی‌زنند. آنها همیشه باید تحت حمایت و حتی حفاظت ویژه باشند. چه از طرف دولت و حاکمیت و چه از طرف مردم!

باور کنید به همین دلیل است که در هیچ کشوری تک‌شاخ‌های استارت‌آپی یا آنهایی که در آستانه تک‌شاخ شدن قرار دارند، نه تنها این همه مورد هجمه نیستد بلکه خواست ملی و حاکمیتی بر حفظ، حمایت و مساعدت برای آنهاست.

خلاصه سخن اینکه اکنون باتوجه به شرایط و ظرفیت‌های موجود در کشور، نیازمند تولد و توسعه صدها استارت‌آپ و چندین تک‌شاخ استارت‌آپی (یونیکورن) هستیم. آنهایی که همانند لوکوموتیو و پیشران، قطار استارت‌آپی کشور را به سرمنزل مقصود می‌رسانند. بپذیریم که اقتصاد دیجیتال در ایران در مسیر خوبی قرار گرفته و می‌توان با تکیه بر آن اتفاقات قابل توجهی را رقم زد. اکنون صدها استارت‌آپ داخل کشور شکل گرفته و تعداد مشخصی از آنها مثل دیجیکالا، کافه‌بازار و ... موفقیت‌های قابل توجهی کسب کرده‌اند و در مسیر تک‌شاخ شدن قرار دارند. آنها را حمایت و صد البته حفاظت کنیم.

(همچنین بخوانید: اقتصاد امن و سرمایه‌هایی که باید کارآفرینی کنند)