از شبه‌جزیره طوفانی تا سواحل فضایی

بنیان‌گذار شرکت نیوزیلندی «اسپیس‌ یونیکورن» معتقد است تاکنون فضا در دست میلیاردرها و دولت‌ها بوده و او می‌خواهد فضا را هر چه بیشتر در دسترس همه قرار دهد.

نوپانا: نیوزیلند پس از چند بار تاخیر، با پرتاب موفقیت‌آمیز موشک ماهواره‌بر الکترون، به باشگاه انحصاری رقابت فضایی پیوست. نیوزیلند با پرتاب این موشک توانست خود را به‌عنوان یازدهمین کشوری مطرح کند که موفق به حضور در فضا شده است. پتیر بک مدیر اجرایی و موسس «راکت‌لب» اعلام کرد که تاکنون این کشورها بودند که ماهواره به فضا پرتاب می‌کردند و شرکت‌ها در این بخش وارد نشده بودند.

پیتر بک؛ بنیان‌گذار «اسپیس یونیکورن» (Space Unicorn)، آزمایشگاه موشکی و کارآفرین سال EY نیوزیلند است. در ادامه، قسمت‌هایی از مصاحبه این کارآفرین موفق با وب‌سایت تلگراف (telegraph) را با هم می‌خوانیم:

زمینه کسب و کار شما چیست؟

من یک مهندس هستم. پیش از آغاز به کار آزمایشگاه موشکی، در آزمایشگاه دولتی نیوزیلند، در زمینه ساخت و توسعه ابزار پیشرفته، سازه‌ها و ابر رساناها فعالیت داشتم. من در زمان کودکی نیز موشک‌هایی ساخته بودم و اولین استفاده من از پراکسید هیدروژن خطرناک بود؛ واقعا خطرناک!

شرکت خود را چگونه راه‌اندازی کردید؟

از آنجایی که از کار در صنعت فضایی راضی نبودم، ۱۰ سال پیش این کسب‌و‌کار را آغاز کردم. تاکنون فضا در دست میلیاردر‌ها و دولت‌ها بوده است. من می‌خواهم فضا را هرچه بیشتر قابل دسترس کنم.

من یک ماهی را برای تعطیلات در ایالات متحده گذراندم و امیدوار بودم که افراد همفکر در این زمینه پیدا کنم. آنجا بود که متوجه ۲ نکته شدم؛ نخست اینکه هیچ‌کس نمی‌خواست کاری انجام دهد و دوم اینکه موشک‌های ساخته‌شده در شرکت‌های تجاری از آنهایی که من در گاراژ خودم می‌ساختم هم ساده‌تر بودند.

من دیدم که ماهواره‌ها در حال کوچک‌تر شدن هستند. چیزی که این بخش نیاز داشت یک وسیله نقلیه پرتاب برای راه‌اندازی ماهواره‌ها بود تا زیرساخت‌های فضا را ایجاد کند. رویکرد (بارگیری محموله‌ها ـ مانند ماهواره‌ها ـ به فضا) بسیار قدیمی است. فضا در حال حاضر مانند آمریکای دهه ۸۰ است؛ شما بسته‌های خود را برای بارگیری در قطارهای‌ بخار غول پیکر می‌گذارید. آنچه که من در تلاش برای ایجاد آن هستم یک فدراسیون فضایی است که به واسطه آن ماهواره‌های کوچک و سایر اقلام به‌سرعت تحویل داده شوند.

(همچنین بخوانید: پای ایده خود بمانید)

ورود سرمایه‌گذاران به چه ترتیب بود؟

تأمین سرمایه اولیه با پشتوانه حامیان مالی نیوزیلندی بود. من فقط به دلیل اینکه کشورم را دوست دارم آن را برای را‌ه‌اندازی این کار انتخاب نکردم! اینجا یک جزیره کوچک بسیار مفید و بی‌خطر است چرا که موشک‌ها به حریم دیگر کشورها وارد نمی‌شوند.

هنگامی که برای تأمین بودجه پروژه بعدی به سرمایه‌گذاران مراجعه کردم، مردم این مفهوم را درک کردند. من طرحی بسیار روشن داشتم. صنعت موردنظرم و آنچه نیاز داشت را به خوبی می‌شناختم. سال‌های اولیه فعالیت ما صرف ساخت اولین موشک‌‌مان و پرتاب آن در سال ۲۰۰۹ شد.

من به دره سیلیکون رفتم و سه هفته به خودم وقت دادم که بفهمم آیا پروژه را می‌توان در آنجا اجرا کرد یا خیر. در آن میان تنها سه سرمایه‌گذار مناسب وجود داشت. ما با شرکت خسلا ونچرز (Khosla Ventures) به نتیجه رسیدیم چراکه هدف ما را به خوبی درک کردند.

شکل‌گیری یک تیم یعنی انتخاب افراد مناسب. افراد غالبا در دوره اول تأمین بودجه، مشتاق به سرمایه‌گذاری هستند؛ اما همین‌جاست که باید از خود بپرسید آیا در آینده هم چنین خواهد بود؟

سرمایه‌گذاران سطح بالا به ۲ چیز نیاز دارند: مسیری معتبر به سمت یک شرکت چند میلیاردی و چیزی که جهان را تغییر دهد. این معیار آنهاست. ملاقات با آنها و درخواست چندصد میلیارد دلار برای یک تکنولوژی پیچیده روش خوبی نیست. اگر احتمال اختلال در صنعت مدنظر شما وجود داشته باشد بدانید که سرمایه‌گذار زیادی برایش نیست.

(همچنین بخوانید: سرمایه‌گذاری خطرپذیر یا جسورانه چیست؟)

چگونه سرعت رشد خود را بالا می‌برید؟

ما در حال ساخت یک سازمان قوی تحقیق و توسعه هستیم که در رأس آن یک بازوی قوی وجود دارد، اما این دو بازو همیشه با هم کار نمی‌کنند. بر مبنای سابقه این نوع کسب‌وکار، شما یک موشک می‌سازید و پس از اینکه به کار افتاد، بعضی از مشتریان روی دور می‌افتند؛ این مقیاس شماست اما با سرعت کم.

آخرین دوره سرمایه‌گذاری ما به‌طور کامل بر مقیاس‌بندی تمرکز داشت. ما این کار را با سرعت بی‌سابقه‌ای برای این صنعت انجام می‌دهیم. ساخت یک زنجیره تامین مالی موضوع جالبی‌ست و نیاز به کنترل دارد. تصور رایج این است که بهترین چیزها را در ایالات‌متحده می‌توان ساخت، اما برای ما دقیقا برعکس بود. چراکه مثلا در نیوزیلند کارمند ما حتی در کریسمس هم برایمان کار می‌‌کرد، چیزی که در لس‌آنجلس امکان ندارد. ما در آمریکا مثل ماهی کوچکی در یک حوضچه غول‌پیکر هستیم. ما زمان زیادی را در نیوزیلند صرف تأمین بودجه کردیم، جایی که مشتریان زیادی داریم و این خوب است.

در کارتان بیشتر از چه لذت می‌برید؟

پایگاه پرتاب ما در شبه‌جزیره ماهیا در جزیره شمالی واقع است؛ منطقه‌ای که از لحاظ‌ اجتماعی و اقتصادی، منطقه‌ای سنتی محسوب می‌شود و اکنون نیز به ساحل فضایی شهرت دارد. مردم شهر می‌گویند آنجا «دروازه کهکشان» است.

شخصا فکر می‌‌کنم این مورد از باارزش‌ترین مزایای کسب وکار ماست: جامعه‌ای که شما را حمایت می‌کند. ما تنها در ماه گذشته، بیش از ۸۰۰۰ سرمایه‌گذار خطرپذیر جذب کردیم؛ نه فقط از مردم محلی بلکه از سراسر جهان.

(همچنین بخوانید: آسمان در تسخیر استارت‌آپ‌های هوانوردی)

منبع