تغییرات رفتاری به موازات رشد کسب‌وکار

توجه به فرهنگ کار تیمی را باید از روزهای اولیه جدی گرفت.

نوپانا: وقتی حرف از فرهنگ استارت‌آپی زده می‌شود، در ذهن اکثر افراد محیطی تداعی می‌شود که در آن چند نفر دور یک میز بزرگ نشسته‌اند و روی میز پر از کاغذ و ابزار رنگی است و همه خوشحال به‌نظر می‌رسند.

اما این‌گونه نیست و حداقل 70 درصد استارت‌آپ‌ها این فضا را ندارند. حقیقتی که وجود دارد این است که در اکثر کسب‌وکارها به مرور زمان انگیزه افراد کم می‌شود و این تغییر مانند یک شکاف فرهنگی خودنمایی می‌کند.

به گزارش نوپانا، هرچه سرعت رشد استارت‌آپ بیشتر شود، باید بیشتر به این شکاف فرهنگی اهمیت داد. این اتفاق  بعد از یک دوره دو یا سه ساله رخ می‌دهد. در واقع باید تغییری در مسیر ایجاد کرد و از این بحران عبور کرد.

همچنین شرکت‌هایی که با این مسئله درگیر نیستند و یا از این بحران عبور کرده‌اند، یک شکوفایی فرهنگی و اخلاقی را در سالهای پنجم و ششم کار خود تجربه کرده‌اند. هرچند این شکوفایی شباهت زیادی به روزهای شاد اولیه ندارد.

با بررسی 100 شرکت این تغییرات و چگونگی غلبه بر آن مورد مطالعه قرار گرفته است. تحقیقی که در آن علاوه بر سنجش میزان شادی کارمندان، بازدهی شرکت را نیز مد نظر قرار داده است.

نتایج این پژوهش نشان می‌داد که شرکت‌هایی که رشد سریعی دارند، کمتر از شرکت‌هایی که رشد تدریجی دارند دچار شکاف فرهنگی می‌شوند، اما دسته اول، بین سال‌های سوم و چهارم خود، شاهد شکاف عمیق‌تری نسبت به دسته دوم تجربه می‌کنند.

دلیل این مسئله این است که مدیران شرکت‌هایی که رشد سریعی دارند، در آغاز کار فرصت کمی برای تبیین زیرساخت‌های فرهنگی کسب‌وکار خود دارند. اما این مشکل در سال‌های سوم تا چهارم برای آنها دردسر ساز می‌شود و مجبور می‌شوند برای حل این موضوع بسیار ضروری، وقت کافی بگذارند.

یکی از آسیب‌های فرهنگ ضعیف استارت‌آپی، فرسودگی شغلی و ترک کار برخی از کارمندان است. چیزی که هر کسب‌وکاری را به چالش می‌کشاند. از طرف دیگر اگر شرکت تازه‌ کار باشد، ترک یکی از اعضا مانند ترک یکی از مدیران است.

در شرکت‌هایی که موسس آنها به رفتار و فرهنگ صحیح کار اهمیت می‌دهد، این قضیه برعکس است و تحقیقات نیز این ادعا را ثابت کرده‌اند. لازم است که فرهنگ کار در روزهای اولیه شروع کار جا بیفتد و روی آن تاکیدی همیشگی باشد.

اگر کار استارت‌آپی را مانند شروع یک زندگی و انگیزه روزهای اول را مانند ماه عسل بدانیم، درک دقیق‌تری از نتایج این پژوهش به دست خواهیم آورد. به زبان ساده در یک خانواده، داشتن درآمد، تنها مسئله نیست و احترام و اخلاق و داشتن فرهنگ زندگی مشترک همیشه لازم است. چیزی که در صورت عدم وجود هر زندگی را به سکون و فرسودگی می‌کشاندو در حالات عمیق‌تر جدایی اتفاق می‌افتد.

در مقابل اگر روی این موضوع وقت کافی گذاشته شود و در صورت وجود اشکال برطرف شود، به جای دوره‌های موقت شادی، موجی از خوشحالی سراسر زندگی را فرا‌می‌گیرد.