فضا؛ آخرين خط مقدم سرمايه‌گذاری

سرمايه‌گذاري آينده روي متخصصان فضايي، ماهواره‌ها و گردشگري کهکشاني است.

نوپانا: در این قسمت به موضوعات مهم «ابرداده‌ها» و «زباله‌های فضایی» می‌پردازیم.

ابرداده‌ها

فراواني حضور ماهواره‌ها در فضا باعث توليد يکي از باارزش‌ترين کالاها در اقتصاد جهاني امروز شده است: داده. تحليلگران اقتصادي مدت‌هاست براي توصيف حجم عظيمي از اطلاعات که متقاضيان بازارها مي‌توانند در زمان جست‌وجو براي مشتريان جديد از شبکه‌هاي اجتماعي استخراج کنند، از اصطلاح «کلان‌داده» (Big Data) صحبت مي‌کنند. اکنون آنها از «ابرداده» (Extreme Data) سخن مي‌گويند. اين مجموعه‌هاي عظيم داده‌هاي جديد تنها زماني سودمند هستند که بتوان آنها را تحليل و معناپذير کرد.

به همين دليل، بخشي از صنعت فضايي درگير نوشتن الگوريتم‌هاي «اطلاعات‌خردکن»، يا توسعه هوش مصنوعي براي انجام اين کار است. اين شرکت‌ها خودشان را «اپليکيشن‌هاي پايين‌دست» مي‌نامند و به طرز مؤثري اطلاعات را از ماهواره‌ها استخراج مي‌کنند و کارهاي مفيدي با آن انجام مي‌دهند. اين شرکت‌ها اغلب –اما نه کاملا- متفاوت از شرکت‌هايي هستند که ماهواره‌ها را مي‌سازند و پرتاب مي‌کنند.

مرکز رشد Catapult Satellite Application که حامي استارت‌آپ‌هاي فناورانه انگليسي است، به دنبال شرکت‌هايي است که داده‌هاي ماهواره‌اي را در زمينه‌هاي مختلف، از مخابرات گرفته تا کشاورزي و خرده‌فروشي به کار مي‌گيرند. به گفته «مارتين»، رئيس اجرائي اين مرکز رشد، کسب‌وکارهاي موجود به دنبال شرکت‌هاي فضايي جديدي هستند که در حل مشکلات روزمره به آنها کمک کنند. براي مثال، فروشگاه‌هاي زنجيره‌اي مانند «سِينزبري» از کمک تجارت‌هاي فناوري فضايي استفاده مي‌کنند تا به آنها در ردگيري محصولات ارگانيک‌شان کمک کند. «مارتين» مي‌گويد: «يکي از بزرگ‌ترين کارهايي که ما مشغول انجام آن هستيم، کسب دانش بهتر درباره اتفاقاتي است که در اقيانوس‌ها در حال رخ‌دادن است».

به گفته او، ماهواره‌ها مي‌توانند به فرايند پايش قايق‌ها و کشتي‌هاي ماهي‌گيري کمک کنند تا اطمينان حاصل شود اين شناورها در مناطقي حضور دارند که مطابق اجازه‌نامه آنهاست و همچنين صيد غيرقانوني حمل نمي‌کنند. همچنين فروشگاه‌هاي زنجيره‌اي علاقه‌مند هستند نظارت ماهواره‌اي را جايگزين بازرسان زميني کنند که وظيفه سرزدن به مزارع کشاورزاني را دارند که به عنوان تأمين‌کنندگان محصولات ارگانيک، هزينه بيشتري از اين فروشگاه‌ها دريافت مي‌کنند. «مارتين» معتقد است: «مهم‌ترين رخداد حال حاضر مربوط به تحليل داده‌هاست. اين صنعت در حال گذار از يک بازار صرفا فانتزي و هيجان‌انگيز به تجارتي منطقي است که واقعا مي‌توان با استفاده از تمام اين ماهواره‌ها انجام داد». به گفته «مارتين»، «فضا ديگر يک سرمايه‌گذاري پوچ و بيهوده براي ميليونرها به شمار نمي‌رود».

زباله‌هاي فضاي

شمار رو به ازدياد ماهواره‌هايي که در حال اشغال آسمان بالاي سر ما هستند، باعث شکل‌گيري رويکرد سرمايه‌گذاري بالقوه ديگري براي آينده شده است: پاکسازي زباله‌هاي فضايي. امروزه دانشمندان بيش ‌از پيش نسبت به بروز «سندرم کَسلر» نگران هستند؛ وضعيتي نظري که دهه ١٩٧٠ توسط دانشمند ناسا، «دونالد کسلر» توصيف شد. «کسلر» مي‌ترسيد زماني فرارسد که تراکم ماهواره‌ها به گرد زمين به نقطه‌اي برسد که برخورد احتمالي دو عدد از آنها به يکديگر، به شکل دومينو برخوردهاي ديگر را کليد بزند. دو ماهواره به هم برخورد مي‌کنند و تکه‌تکه مي‌شوند و خرده‌هاي آنها به ساير ماهواره‌ها برخورد مي‌کند و آنها را از هم مي‌پاشد و اين زنجيره تقريبا تا ابد ادامه پيدا مي‌کند.

اگرچه فعلا هيچ جريان سرمايه‌گذاري در اين خصوص وجود ندارد، اما «والتر-رنج» مي‌گويد تأمين‌کنندگان مالي سرسختي وجود دارند که در حال گام‌برداشتن به سوي جمع‌آوري و بازيافت ماهواره‌هايي هستند که ديگر استفاده نمي‌شوند. او مي‌افزايد: «ماهواره‌ها سريع‌تر از گلوله حرکت مي‌کنند. اگر برخوردي بين دو ماهواره‌اي رخ دهد که قرار نبوده با هم ملاقات کنند، بدترين تصادفي است که مي‌توانيد تصور کنيد». علاوه بر اين، سرعت بالاي اين دستگاه‌ها مي‌تواند احتمال برخورد آنها را با يکديگر افزايش دهد. به تعبير «والتر-رنج»، اگر محاسبات شما تنها اندکي اشتباه باشد، ماهواره از جايي کاملا متفاوت سردر مي‌آورد.

قسمت‌های پیشین:
قسمت اول