تکنولوژی‌های پیش‌گیری از آتش‌سوزی

در تمام مراکز حساس، سیستم‌های مختلفی برای پیش‌گیری از آتش‌سوزی نصب و به طور مرتب آزمایش می‌شوند.

نوپانا: آخرین پنجشنبه دی ماه 1395، به کام همه تلخ شد و همراه با دیوارهای بلند ساختمان پلاسکو خنده‌ها و خاطرات بسیاری سوخت و فرو ریخت. همدردی با داغدیدگان وظیفه اول همه ما است. اما لاجرم باید به این اتفاق نگاه دقیق‌تری کرد و آن‌را از زوایای مختلف بررسی و کارشناسی کرد. پلاسکوهای زیادی مستعد تکرار شدن هستند و کارشناسی و پیش‌گیری شاید اصلی‌ترین درسی باشد که از حادثه اخیر بتوان گرفت.

در تمام مراکز حساس دنیا از جمله بیمارستان‌ها و مکان‌های عمومی که احتمال آتش‌سوزی در آن‌ها بالاست، سیستم‌های امنیتی مختلفی به کار می‌رود.

به عنوان مثال سیستم‌های حفاظت و کپسول‌های خاموشگر آتش، هشداردهنده آتش، سیستم آب‌پاش، کنترل دسترسی و دوربین‌های مداربسته، روش علامت‌های دیجیتال، سیستم‌های صدای سفید(White Noise)، و پوشش صدا، کابل‌کشی‌های ساختارمند و چراغ‌های خروج اضطراری تعدادی از آن‌ها هستند.

هشداردهنده‌آتش اولین سیستمی است که فعال می‌شود. این سیستم به‌صورت مرتب توسط تیم ایمنی متخصص آزمایش می‌شود که اگر حادثه‌ای رخ داد، افراد در سریع‌ترین زمان ممکن خبردار شوند. علامت یکی از چراغ‌های آلارم، باید هشداردهنده اصلی را به صدا دربیاورد.

سیستم آب‌پاش و پمپ‌هوا یک روز تمام قادر به مهار آتش است. آپ‌پاش‌های سریع، در مسیرهای خطرناک‌تر باید نصب شوند. مثلا راهروهایی که در آن‌ها افراد سیگار می‌کشند. این سیستم‌ها از اهمیت بالایی برخوردارند و در مورد مکان نصب آن‌ها بسیار باید دقت شود.

چراغ‌های خروج اضطراری برای حفظ جان افراد هنگام خروج بسیار ضروری هستند. در مواقع خطر تمام راه‌های خروجی را روشن می‌کنند. این سیستم در نبود برق با باتری‌های قابل شارژ کار می‌کند، بنابراین چک کردن مستمر آن‌ها ضروری است.

دستگاه‌های تولیدکننده صدای سفید، با ایجاد فرکانس‌های مخصوصی افرادی که در زمان حادثه در خواب به سر می‌برند را بیدار می‌کنند. صداهایی که این دستگاه‌ها تولید می‌کنند که ضربان و فشار خون را بالا می‌برد و فرد خوابیده و یا بیهوش شده بیدار می‌شود.

  تمام سیستم‌های امنیتی باید توسط شبکه کامپیوتری و کابل‌رسانی بسیار دقیق و نیز به صورت هماهنگ کار کنند. درست کارکردن این سیستم‌ها و نیز استفاده از ابزار دیجیتال کاربردی می‌توانند از هر حادثه‌ای پیشگیری کنند و یا در صورت وقوع حادثه، تلفات را به حداکثر برسانند و برعکس، عدم استفاده و یا استفاده ناقص از این سیستم‌ها، ممکن است هر حادثه را به فاجعه مبدل کند. 

سوال این است: در ساختمانی که قدمتی حدود پنجاه سال دارد و محل رفت و آمد عده‌ی زیادی از مردم است کدام سیستم پیش‌گیری به کار رفته بود؟ آن هم مکانی که سیستم برق‌رسانی سنتی دارد و با توجه به نوع کاربری‌اش یعنی اجناسی که از جنس پارچه هستند، آن را به تنبار باروتی تبدیل کرده بود. در ساختمان‌های مشابه که کم هم نیستند چطور؟