فرهنگ استارت‌آپی قوی، از شکست‌ها استقبال می‌کند

در سیلیکون‌ولی، اطرافیان شما بر این باورند که اگر شکست بخورید دفعات بعدی تلاش بیشتری خواهید کرد و به احتمال زیاد موفق خواهید شد.

نوپانا به نقل از بازارکار: «فدریکو آنتونی»، فارغ‌التحصیل مدرسه کسب‌وکار استنفورد، در گفت‌وگویی اشاره کرده که هیچ‌گاه قصد نداشته است یک سرمایه‌گذار خطرپذیر باشد و حتی قرار نبوده مکزیکوسیتی؛ شهر دوران کودکی‌اش به یکی از قطب‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر تبدیل شود.

زمانی که این مدیر قدیمی صنعت مد، نخستین‌بار به فکر راه‌اندازی صندوقی برای استارت‌آپ‌های تازه‌کار افتاد، تعداد نمونه‌های موفق که بتوان به آنها اشاره کرد، اندک بود.

شرکتی که او به کمک همکارش «فرناندو لیو» ثبت کرد آل‌وی‌پی (ALLVP)، نام داشت که بسیاری از صاحبان ایده‏ کسب‏‌وکار در سراسر کشور را به مبارزه می‏‌طلبید. این شرکت از نخستین سال فعالیت خود یعنی سال ۲۰۱۲ میلادی دو صندوق حمایت از کسب‌‏وکارهای نوپا را راه‌اندازی کرد و از ۲۲ شرکت در آمریکای‌ لاتین حمایت مالی به‌عمل آورده است.

در سال ۲۰۱۵ میلادی، شرکت آل‌وی‌پی با خرید شرکت اونتونس (Aventones)، که کسب‏‌وکاری فعال در زمینه به اشتراک‏‌گذاری اتومبیل‌هایی متعلق به استارت‌آپ فرانسوی بلابلاکار (BlaBlaCar) بود، توانست چشم‌‏انداز توسعه خود را دگرگون کند. آنتونی به خوبی می‌‏داند که چالش‏‌های پیش ‏رو در بازارهای نوظهور هرچه که باشند، فرصتی طلایی برای جلب‌ توجه سرمایه‏‌گذاران جسور و کارآفرین که تمایل به تعامل در کلاس جهانی دارند، فراهم خواهند کرد. در گفت‏‌وگوی حاضر آنتونی به چالش‌‏های منحصربه‌فرد موجود بر سر راه فعالیت سرمایه‌‏گذاران در بازارهای نوظهور اشاره می‌‏کند و راهکارهایی را به‌ منظور موفقیت در اکوسیستم پویای بازارهای جهانی با ما در میان خواهد گذاشت.

در آغاز فعالیت‏‌تان، مکزیک از فرهنگ استارت‌آپی قوی برخوردار نبود. این شرایط چه چالش‏‌های خاصی را در پی داشت؟

به نظرم نخستین چیزی که در چنین فضایی نیاز خواهید داشت یک اکوسیستم جدید است که پذیرای شکست است. پذیرش شکست در سیلیکون‌ولی و به‌طور کلی در ایالات‌متحده آمریکا، مقوله‌‏ای به ‌شدت جا افتاده است. شما غالبا ممکن است شکست بخورید چرا که مشغول انجام کاری هستید که نتیجه‏‌ای نخواهد داشت، بنابراین باید در اسرع‌ وقت به چالش بعدی روی آورید. در چنین فضایی اطرافیان شما بر این باورند که اگر شکست بخورید دفعات بعدی تلاش بیشتری خواهید کرد و به احتمال زیاد موفق خواهید شد.

در اقتصادهای در حال توسعه، زیرساخت‌‏های فرهنگی بسیار ضعیف است و شکست را موضوع جالبی نمی‌دانند؛ هم‌چنین راه‌اندازی کسب‌‏وکار بسیار دشوار به‌نظر می‏‌رسد؛ چرا که بسیاری از کسب‌‏وکارها ممکن است شکست بخورند. اما اگر در فرهنگ کسب‌‏وکار چنین شکست‏‌هایی را باور نداشته باشیم، کسب‌وکارهای جدید متولد نخواهند شد.

این موضوع تنها در مورد شرکت‌ها صادق نیست. بسیاری از سرمایه‏‌گذاران نیز با شکست‏‌های متعددی مواجه می‏‌شوند. شرکای کسب‏‌وکارها باید بتوانند با خبر عدم توانایی کسب‏‌وکارها نسبت به ادامه فعالیت که در قالب یک ایمیل ساده و کوتاه به آنها ارسال شده است، به‌راحتی کنار بیایند. از لحاظ نظری، به نظر بسیاری از افراد، این بخشی از بازی است؛ اما هنگامی که به عنوان یک سرمایه‏‌گذار در دنیای کسب‏‌وکار، ایمیلی با چنین محتوایی دریافت کنید، تحمل و درک شرایط بسیار سخت و دشوار خواهد بود، بنابراین همیشه پیدا کردن سرمایه‏‌گذارانی صبور برای حفظ اکوسیستم کار سختی است.

تحمل شکست از هر موضوع دیگری مهم‌تر است. از این‌رو به‌نظر من کلید اصلی انتخاب الگوهای مناسب است. به باور من سازمان‏‌های مختلف باید فضای لازم برای گفت‏‌وگو درباره شکست را فراهم کنند. ایجاد چشم‏‌اندازی باز پیرامون مقوله شکست، در واقع یک شروع است.

(همچنین بخوانید: اکوسیستم استارت‌آپی نیاز به فرهنگ‌سازی دارد)

چگونه با مشکل کمبود الگو روبه‌رو شدید؟ و چگونه اکوسیستمی ایجاد کردید که خود پایدار است؟

به نظرم این یک موضوع روشن است؛ اما بهترین کاری که می‏‌توانیم انجام دهیم، موفق بودن است. در صورتی که بتوانیم اثبات کنیم مهندسی جوان از یک روستای کوچک در مکزیک توانسته است کسب‌‏وکاری فوق‏‌العاده ایجاد کند، به موفقیت دست پیدا کرده‎ایم. اگر بتوانیم نشان دهیم چند اپراتور معمولی توانسته‏‌اند بازگشت سرمایه مطلوبی برای سرمایه‏‌گذاران خود به ارمغان بیاورند، به موفقیت رسیده‏‌ایم.

چرخه از همین‌جا آغاز می‏‌شود و موتورهای موفقیت با توان بیشتری کار خواهند کرد. برای مثال، می‌توان به شرکتی فعال در ترکیه به نام یمکسپت (Yemeksepet) اشاره کرد. این شرکت یک کسب‌‏وکار ارسال و تحویل مواد غذایی است که به ارزش ۵۰۰ میلیون دلار به فروش رفته است. این موضوع تاثیر فوق‏‌العاده‏‌ای بر اکوسیستم کسب‏‌وکار ترکیه داشت، چرا که می‏‌توان از آن به عنوان یک نقطه‌ عطف یاد کرد. ترکیه هم‌اکنون سرمایه‏‌گذاران متعددی دارد که سرمایه‏‌گذاری‏‌های موفقی انجام می‏‌دهند و پول زیادی به جیب می‏‌زنند.

توجه داشته باشید که یک شرکت موفق شما، خود به تنهایی می‌‏تواند یک اکوسیستم به‌وجود آورد. در این صورت سرمایه‏‌گذاران متعددی دارید، جوانان پویایی دارید که همواره در حال تلاش برای تبدیل ایده خود به یک کسب‏‌وکار هستند و دانشگاه‌هایی در کشور خود خواهید داشت که نیاز جامعه به پرورش کارآفرینان را پاسخگو باشند. بنابراین، در ظاهر فقط یک نمونه موفق از همه چیز دارید.

در آرژانتین شرکتی تحت عنوان مرکادو لیبره (Mercado Libre) فعالیت می‏‌کند. این شرکت در سال ۱۹۹۹ تاسیس شده و موفقیتی بزرگ برای آرژانتین به حساب می‌آید که بازاری مشابه «ای.بی» دارد. به‌دنبال فعالیت موفقیت‌آمیز این شرکت، سرمایه‌‏گذاری‏‌های متعددی انجام شده و نسل‏‌های مختلفی از کارآفرینان از دل آن بیرون آمده‌‏اند که نمونه‏‌های کسب‌‏وکارهای موفق بسیار هستند، اما به‌منظور تبدیل کسب‌‏وکارتان به نمونه‏‌ای موفق به تلاش‏‌های افراد زیادی نیاز دارید که مدام شانس خود را می‌آزمایند. جادویی در کار نیست و همه چیز پشت ارقام پنهان شده است؛ شما علاوه‌ بر جذب سرمایه و سرمایه‌گذاران، به جذب سرمایه خارجی بزرگی نیز نیاز دارید. اغلب کسب‌‏وکارهای نوپایی که پیرامونشان صحبت کردیم با سرمایه‏‌گذاری‏‌های هنگفت به قله موفقیت رسیده‌‏اند. به نظرم این موضوع در کشورهای در حال توسعه مستلزم توجه بیشتری است.

دولت‌‏های مختلف در سراسر جهان در تلاش هستند مراکز فناوری و کارآفرینی گوناگونی راه‌‏اندازی کنند. اما اگر نیم‌نگاهی به رقم سرمایه‏‌گذاری‏‌های انجام شده داشته باشیم، خواهیم دید که بیش از نیمی از آنها در ایالات متحده آمریکا و اغلب در منطقه سیلیکون‌ولی صورت گرفته‌‌اند. دلیل این توزیع نابرابر چیست؟

درک این موضوع که هیچ دولت و هیچ قانونی توان ایجاد یک سیلیکون‌ولی جدید را ندارد، برای هر فردی که با این منطقه آشناست، بسیار ساده است. نه دولت‌ها و نه اعضای فعال اکوسیستم نباید به فکر ایجاد سیلیکون‌ولی جدیدی باشند.

به اعتقاد من فرصتی که می‏توان از آن بهره‌‏برداری کرد، ایجاد ارتباطات و تعاملات مطلوب با سیلیکون‌ولی است که در واقع تلاشی برای جذب سرمایه‌‏های مادی و انسانی موجود در این منطقه است. بهترین نمونه برای این موضوع «استارت‌آپ چایل» (Startup Chile) است؛ برنامه‌‏ای که اساسا از هر کارآفرینی برای راه‌‏اندازی کسب‏وکار نوپا در شیلی حمایت می‏کند. اگر یک مهندس هندی باشید و به شیلی بروید، می‏‌توانید با دریافت ۹۰ هزار دلار شرکت خود را برپا کنید و الزامی هم برای اثبات ایده خود ندارید. تنها چیزی که لازم دارید این است که به شیلی رفته و کسب‌‏وکار جدید خود را شروع کنید.

وقتی با «نیکولاس شی»؛ موسس این طرح و فارغ‌التحصیل دانشگاه استنفورد صحبت کنید، او به شما خواهد گفت که اقدام به راه‌‏اندازی کسب‏‌وکار در قوانین مهاجرت شیلی بهترین و ارزان‌ترین روش برای دریافت اقامت دائم در کشور شیلی است. با مطالعه تاریخچه سیلیکون‌ولی خواهید دید دولت آن کشور در ساخت سیلیکون‌ولی نقش بسیار پررنگی بر عهده داشته است. مردم درباره ایلان ماسک و تلاش‏‌هایش برای سفر به مریخ صحبت می‏‌کنند؛ اما اطلاعات کمی در خصوص یارانه‌‏های پرداخت شده برای راه‏‌اندازی شرکت اسپیس‌اکس (SpaceX) دارند. به‌طور کلی، نشانه‏‌های بسیار خوبی از سراسر جهان قابل ذکر است. مثلا چین یکی از کشورهایی است که بهترین نمونه‌‏ها را از کسب‌‏وکارهای موفق دارد، اما هیچ‌کدام از این کسب‏‌وکارها تلاشی برای ایجاد یک سیلیکون‌ولی جدید انجام نمی‏‌دهند. قوانین دولتی مناسب برای کارآفرینی و جمعیت تحصیل‌کرده در زمینه‏‌های علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات(STEM) کمک شایانی به موفقیت‌‏های مذکور در چین کرده است.

(همچنین بخوانید: استونی چگونه «سیلیکون‌ولی اروپا» شد)

آیا دغدغه‌‏ای در زمینه روند انزواگرایی در جهان دارید؟ دیوار مرزی میان آمریکا و مکزیک و... آیا موضوعاتی از این قبیل روند ایجاد شبکه‏‌های جهانی مورد نیاز برای ادامه حیات بازارهای نوظهور را با مشکل روبه‌رو خواهند کرد؟

قدیمی‌ترها به خوبی بحران دهه ۷۰ میلادی را درک می‌‏کنند. تاریخ، حرف‌های زیادی درباره این دوران دارد. دولت جدید ایالات متحده به دنبال متوقف کردن جریان کالا و جمعیت است. آنها به دنبال محافظت از صنعت تولید در آمریکا و مخالف مهاجرت‌‏های غیرقانونی هستند. این دولت می‏‌خواهند در جهانی که جریان سرمایه و سرعت انتقال آن و البته سرعت انتشار دکترین فناوری به شدت جهانی است، چنین تغییر بنیادینی ایجاد کند.

این تحولات کاملا جهانی و غیر قابل توقف هستند. فناوری گرایش به کوچک‌تر کردن هر چه بیشتر دنیا دارد. جریان سرمایه‌‏ای که هر ساعت و حتی هر لحظه در سراسر جهان وجود دارد، رقمی بسیار شگفت‌آور است و چنان یکپارچه که عملا نمی‌‏توان در برابر آن قد برافراشت و ایستادگی کرد.

بنابراین شاید بتوان جریان خودروهای تولید شده در مکزیک به بیرون از مرزهای این کشور را کنترل کرد، اما بدون شک نمی‏‌توان جلوی دسترسی به توییتر را گرفت. به همین دلیل من به‌طور کلی خوش‌بین هستم. نکته‏ اصلی این است که کارآفرینی باید تجربه‌‏ای قابل دسترس برای همگان باشد. نه تنها سیلیکون‌ولی بلکه تمامی اکوسیستم‏‌های موجود بدون فراهم کردن قابلیت دسترسی، ارزش‏‌های بسیاری را از دست خواهند داد. کارآفرینی آن‌طور که باید برای زنان، مهاجران و اقلیت‏‌ها در دسترس نیست. تحولی بزرگ در این زمینه لازم است. سیلیکون‌ولی و سایر اکوسیستم‌‏ها باید زمینه‌های حمایت همه جانبه از ایده‏‌ها و استعدادهای همه ما را در هر گوشه از جهان فراهم آورند.

(همچنین بخوانید: فناوری‌های نوظهوری که چهره دنیا را تغییر می‌دهند)